Psychoterapia w moim rozumieniu to spotkanie osoby lub grupy osób z terapeutą w celu wprowadzenia zmian w życiu. Zmiany te mogą dotyczyć chęci pozbycia się jakiegoś objawu (np. ataki paniki, wybuchy złości, powtarzające się schematy w relacjach) lub stworzenia w nim czegoś nowego (np. więcej spokoju, więcej miłości w rodzinie, lepszego porozumienia w pracy/w szkole).

Terapeuta (niestety) nie ma magicznej różdżki, dzięki której te zmiany pojawią się w życiu danej osoby. Ma jednak wiedzę, o co zapytać, by mogła ona uświadomić sobie, jaki kolejny krok może zrobić, by zbliżyć się do swojego celu, w inny niż dotychczas sposób.

I to jest najpotężniejsze narzędzie w psychoterapii. Pytania. Umiejętność zadawania trafnych pytań i uważnego słuchania odpowiedzi terapeuta doskonali podczas kursów, szkoleń oraz własnej praktyki. W trakcie edukacji terapeuta uczy się również, jak osoby o podobnym profilu psychologicznym poradziły sobie z podobnymi problemami, dzięki czemu może czasem podzielić się tą wiedzą i dodać kilka nowych propozycji do rozważanych przez Ciebie rozwiązań. Dodajmy do tego jeszcze tajemniczy składnik o nazwie “relacja terapeutyczna” i dzieje się mały cud… otoczenie oraz sam klient zaczynają dostrzegać, że to co było niemożliwe, staje się prawdziwe…

Znasz to powiedzenie “każdy jest kowalem swojego losu”? No prawda. Jednak każdy z nas dostał od losu inne karty. Można przegrać z dobrymi i wygrać ze słabymi kartami. To też prawda. Jest jeszcze inna opcja. I jej uczy psychoterapia. Psychoterapia uczy, jak wymienić karty.